Rewilding oefening – Vertragen: Eén ding tegelijk
Oefening: doe vandaag één ding
Welkom in het Oerbos: Een nieuwsbrief over rewilding, natuurbeleving en leven met aandacht. In Het Oerbos schrijf ik over mijn zoektocht naar een wildere, natuurlijkere manier van leven. Niet als expert, maar als medereiziger. Je bent welkom om je eigen ervaringen en gedachten te delen in de reacties. Ben je hier voor het eerst? Abonneer je en ga mee het Oerbos in.
Groet,
Dimitri Lambermont
Ik ben er altijd trots op geweest dat ik mentaal redelijk snel kan schakelen. Mijn hersenen zijn altijd flexibel gebleven. Dat is handig als je een vak als tekstschrijver of copywriter uitvoert. Je kunt snel en vrij associëren. Makkelijk een verband leggen tussen verschillende zaken. Waarbij de ene gedachte de andere als vanzelf oproept. Zo buitelen mijn gedachten over elkaar en lukt het me om te komen tot interessante invalshoeken of afwijkende creatieve ideeën.
Het is mijn zogenaamde superkracht.
Stuiterballenbrein
Maar zelfs voor mijn stuiterballenbrein is het de laatste tijd teveel geworden. Als je van nature alle kanten opschiet, is het niet handig als daar een storende factor in komt pruttelen die je nog meer kanten optrekt. Er is een groot verschil tussen springende gedachten hebben en daadwerkelijk nonstop multitasken. Meerdere dingen tegelijk doen is namelijk uitermate vermoeiend. Je schiet heen en weer tussen je zintuigen en vuurt ze constant kortstondig af. Hoewel je veel doet, werkt het juist vernauwend. Je hersenen zijn niet flexibel en ontspannen, maar staan in overlevingsstand.
En toch doen we niets anders meer.
Stop met schakelen
We zijn eraan gewend geraakt om altijd meerdere dingen tegelijk te doen.
Eten en scrollen.
Wandelen en bellen.
Koken en een filmpje kijken.
Vergaderen en appjes beantwoorden.
Over straat wandelen en een post plaatsen.
Eigenlijk doen we constant meerdere dingen tegelijk. Vroeger was dat misschien ook zo. We zullen heus wel onze aandacht zo nu en dan hebben moeten verdelen. Maar vandaag de dag is multitasken de manier waarop we onze gehele dag beleven.
En daardoor... voelen we niets echt. Zijn we nergens echt. Waar je je aandacht verdeelt, heb je nergens echt je volledige aandacht. Niet bij het eten en niet bij het scrollen. Niet bij je wandeling en niet bij je telefoongesprek. Niet bij de mensen op je sociale netwerk en niet bij je familie in de kamer. Overal ben je maar een beetje.
In hoeverre beleef je dan je dag?
Een razend tempo
Het vreemde is hierbij dat we alles ook nog eens supersnel doen. Dus we verdelen onze aandacht én wat we doen, doen we in een razend tempo. Kun je nagaan hoe hard je hersenen moeten werken om dat allemaal bij te houden?
Ik kan me goed voorstellen dat mensen ‘s avonds helemaal kapot zijn. Een chatje wordt niet in alle rust geschreven, maar tussen de bedrijven door. De vingers vliegen over de toetsenborden van onze mobiele telefoons alsof we constant tegen een imaginaire deadline rennen. Vergelijk dat eens met in alle rust een brief schrijven…
En waarom? Waarom zoveel tegelijkertijd? Waarom in zo’n hoog tempo?
Volle aandacht
We hebben ons deze manier van ‘zijn’ aangeleerd. En gelukkig kunnen we dit ook weer afleren. Ik wil je daarom uitnodigen om vandaag de tijd te nemen en maar één ding tegelijk te doen. Helemaal. 100% aandacht. Zonder scherm erbij. Kies iets eenvoudigs. Begin met iets alledaags:
Afwassen - met al je aandacht
Eten - met al je aandacht
Wandelen - met al je aandacht
Vegen - met al je aandacht
Aankleden - met al je aandacht
Koffiezetten - met al je aandacht
Wat je kiest maakt niet uit. Wat telt: geen scherm, geen geluid, geen afleiding. Doe wat je doet met volledige aandacht. En let eens op terwijl je het doet: Hoe voelt het? Wat hoor je? Hoe beweegt je lichaam? Hoe ruikt het? Wat gebeurt er in je hoofd? Als je afdwaalt: adem in en keer weer terug. Vecht tegen de haast en urgentie.
Doe je ene ding in alle traagheid die je kunt opbrengen.
Ik heb gelukkig nogal wat hobbies waarin ik één ding kan doen. Met volledige aandacht. Houtsnijden. Leer bewerken. Bushcraft. Allemaal taken waar ik geen beeldscherm voor nodig heb. Dus kan ik één ding doen. Zo nu en dan tenminste.
Wat ik merk als ik één ding doe? Ik zak dieper in mijn lijf. Mijn zenuwstelsel kalmeert. Ik voel meer. Ik denk minder. Ik kan beter adem halen. En tegelijkertijd is er ruimte voor andere gedachten dan de survival modus van de rest van de dag.
Eén ding tegelijk buiten
Nu is binnen één ding doen al fijn om bij te komen van het geraas van onze wereld. Buiten is dat natuurlijk nog veel beter. Vertragen begint bij kiezen voor maar één ding. Ook in de natuur.
Niet wandelen én fotograferen.
Niet zitten én scrollen.
Niet luisteren én appen.
Alleen ervaren.
Kies wat je doet
Kies één van deze eenvoudige handelingen. Of verzin er zelf een. Geef het je volle aandacht:
Loop een korte route. Zonder doel. Gewoon voelen hoe je voeten de grond raken.
Zit op een bankje of op de grond. Luister zonder iets te vangen of te analyseren.
Ruik aan planten, bomen, aarde. Eén voor één.
Kijk naar water of gras, zonder op zoek te gaan naar iets bijzonders.
Voel met je handen: boomschors, zand, bladeren, stenen.
Volg een wolk van het moment dat deze in je zicht komt tot het moment dat deze weer uit je zicht verdwijnt.
Kies er één. Doe alleen dat. En blijf bij de ervaring. Meer hoef je niet te doen.
De kracht van één zintuig
Door je te beperken tot één zintuig, vertraag je vanzelf. Je schakelt minder. Je denkt minder. Je bent meer aanwezig. Voel je ongeduld? Prima. Dat hoort erbij. Laat het er zijn, maar blijf bij je ene handeling. Als je klaar bent (na 10 à 20 minuten), sluit dan af door diep in te ademen. Kijk om je heen. Wees trots op het feit dat je even pauze hebt kunnen nemen.
Verdiepingsvragen
Wat verandert er als je je beperkt tot één zintuig in de natuur?
Hoe helpt natuurlijke traagheid je eigen tempo te vinden?
Welke obstakels kom je tegen als je bewust één ding doet?
Kun je deze oefening een week lang dagelijks herhalen, telkens met een andere handeling?
Hoe kun je deze oefening gebruiken als vast ochtend- of avondritueel?
Hoe heb jij het ervaren?
Deze oefening maakt deel uit van een reeks. Elke oefening is een uitnodiging om opnieuw contact te maken. Met jezelf. Met de natuur. Met wat echt is. Neem dus je tijd. Laat verwachtingen los. En kijk wat er gebeurt als je iets probeert, zonder oordeel.
Heb je iets bijzonders ervaren? Een inzicht, een moment van verwondering, of juist weerstand? Ik hoor graag van je.
Reageer op deze post of deel hem met je vrienden. Jouw verhaal kan weer iemand anders inspireren om naar buiten te gaan.
Zelf probeer ik zoveel mogelijk met één taak bezig te zijn, omdat het anders niet werkt voor mij. Ik kan geen groenten snijden (met een scherp mes in mijn handen) én een gesprek voeren tegelijkertijd. Ik kan niet tv kijken en luisteren naar een vraag die iemand mij stelt. Hierdoor kan ik geconcentreerd werken, en hoor ik de ander vaak niet eens. Wat ik wel vaak doe (ook omdat dit past & nodig is in mijn job) is snel schakelen tussen taken. Ik kan één taak laten liggen, verdergaan met iets anders en daarna terugkeren naar mijn eerste taak. Dat helpt om vlot en efficiënt te werken. Soms lijkt het dan alsof je meerdere dingen tegelijkertijd doet, maar dat is niet zo. Uiteraard gaat dit niet zo bij alle taken. Soms wil je gewoon ff aan één ding voor langere tijd verder werken.
Heel kort, want dat ben ik. Kort antwoord en niet kort door de bocht. In de opzet van je overpeinzing die uiteindelijk in een aantal adviezen uitmondt heb je het steeds over “We” ! En niet over “Ik”. “We”, echter “ik” voelde me namelijk niet echt aangesproken 😉. Evengoed zette de gedachte aan tot een moment van zelfreflectie 👍💪. Ik kan je volgen en ik volg je hier op Substack … dat zeker.